Wat was me dat, 1 week geleden. De laatste keer dat ik zo veel kuitpijn heb gehad, dateert van mijn debuutmarathon in Leiden denk ik. Dat is ondertussen ook weeral 6 jaar geleden.
Conditioneel zat het best goed. Op het moment dat Willem Van Schuerbeeck de gas indrukte, moest ik hem en Joeri Wolf even laten lopen... Het was daarvoor al duidelijk dat het alles behalve stil viel toen Willem overnam. Echt panikeren deed ik echter niet, want kilometers gelijk aan of sneller dan 3'05 was me toch zeker snel genoeg. Een doorkomst van 15'23" op 5km voldeed ruimschoots aan de verwachtingen. Wat me opviel was dat dit tempo me eigenlijk conditioneel echt goed afging. Ik kon gemakkelijk mijn hartslag onder controle houden, en deed in achtervolging op Willem en Joeri duidelijk het meeste kopwerk. Echt storen deed me dat niet, omdat ik echt wel gebrand was om nog eens gewoon hard te lopen en af te zien! Na 10km stond de klok op 31'21", wat nog steeds verder onder de ambitie lag (31'45 - 32'). Een kilometer of 2 verder begonnen mijn hamstrings (vnl rechts) te zeuren. Was het de koude, het opspattende water, de snelheid, het trainingsvolume,... ik weet het niet, maar iedereen weet dat je op 12km nog alles behalve thuis bent in een halve marathon. Echt veel vertragen deed ik niet, maar toch juist voldoende om Kristof Nackaerts en Jorrit Cleij het commando te laten overnemen. Tot 15km heb ik echt wel moeten bijten om hen niet te laten lopen, en trachtte ik de hamstringpijn maar te negeren. Tot mijn verbazing moest eerst Jorrit, en dan iets later Kristof toch de rol lossen... tot iets voorbij 17km mijn kuitpijn zo hevig was, dat ik het tempo van 3'08"/km niet kon volhouden. Beide heren zijn me dan - zonder medelijden :)- voorbij gegaan. De laatste 3km was het vnl een strijd om niet in kramp te gaan. De kop is eraf, met een zeer goed gevoel conditioneel. We beginnen stilletjes aan ook terug de regelmaat te vinden in de trainingsarbeid, en na nieuwjaar gaan we ook terug op de voeding letten. April zal er sneller zijn dan je denkt...
0 Reacties
De instap in 2018 werd in mineur ingezet. Welgeteld 11maanden en 1 dag geleden liep ik in Egmond aan Zee de internationale halve marathon op een gebroken heiligbeen...
Morgen, net voor het einde van 2018, sta ik - eindelijk - terug aan de start van een wedstrijd. Op training draait het terug, maar iedereen weet dat een wedstrijd toch dat tikkeltje anders is. Mijn doel voor morgen is nog eens sterk af te zien, en genieten dat ik er terug bij ben. Ergens droom ik van toch die Personal Best, zodat dat kolommetje 2018 dit jaar toch niet leeg moet blijven. We zien wel wat er morgen in de tank zit! De start is om 13u! Ik denk niet dat er live results of beelden zijn, maar volg mijn Instagram (@laertedennis) om alles live te kunnen volgen. Stephanie en de kids houden iedereen op de hoogte! Na de aankondiging van het heropstarten van training, komt vaak ook een aankondiging van wedstrijden. Bij deze schreeuw ik van de daken: "Ik ga binnenkort mijn eerste wedstrijd lopen!"
Om eerlijk te zijn had ik nooit gedacht zo snel terug wedstrijden te kunnen aanvangen. Maar op 17 oktober had ik een inspanningstest met Jan Olbrecht (en zijn vrouw Pascale), waaruit bleek dat mijn capaciteiten nog nooit zo hoog stonden. Voor de leken onder ons: de basis is terug aanwezig, mààr ik sta alles behalve wedstrijd-klaar. Hoe krijg je zo'n machine (;-)) terug wedstrijd- klaar? Weekvolume toevoegen, intensiteit toevoegen,... met andere woorden.... terug trainen! YAY! De laatste weken haal ik terug 100km weektotalen, en loop ik mijn duurlopen terug aan 4'00/km. En zelfs Polar geeft mij terug een +82 running index!...Dus mijn eerste testje gaat eraan komen! Ik loop op 16/12 de halve marathon op de kerstloop in Dronten. Nadien sluit ik het jaar klassiek af in Leuven, op de corrida van de eigen club (30/12). Vorig jaar viel ik uit met mijn stressfractuur in Egmond aan Zee. Op 13/1 volgend jaar wil ik hier terug rechtstaan en een stevige confrontatie aangaan met de betere halve marathonlopers van de Benelux, zodat ik hopelijk in 2019 mijn verjaardag beter kan vieren als degene van 2018. Nadien staat Groet uit Schoorl 10km en Berlijn halve marathon al vast. Ik plan ook van start te gaan op een voorjaarsmarathon, maar wanneer en welke zijn we nog aan het beslissen. Iemand zin om samen 2u15' aan te vallen? En neen, ik ben mijn sacrum nog niet vergeten :) Dinsdag laatstleden heb ik MRI nr 4 ofzo gehad...en volledig groen licht gekregen om meer te belasten! Fractuurlijn nog zichtbaar (wat te verwachten was), maar geen (over-)belasting zichtbaar rond de breuk! Een nieuwe MRI binnen 2 maanden was niet noodzakelijk voor dr. Bogaerts, wat dus eigenlijk betekend dat ik GENEZEN verklaard ben! Eindelijk...! Veel gebeurd sinds de laatste update. Eerst 2 maanden volledige RUST. Dit kan je echt wel heel letterlijk nemen: vanaf 14/01 heb ik geen meter meer gelopen, geen gewicht meer omhoog geduwd of geen stabilisatieprogramma meer bekeken. Vanaf half maart alternatief trainen met Elliptigo, maar zonder echt een doel. Ik moest het lopen toch terug rustig opbouwen en muskulo-skeletale opbouw gaat vaak trager dan conditionele opbouw. 1 Botscan en 2 MRI's later: vanaf half april, mocht ik dan eindelijk terug lopen...! 5x 1' lopen/5' wandelen was mijn eerste 'training'. Enkele weken later terug een MRI-controle om evolutie van het botoedeem op te volgen. Eind mei voorzichtigheidshalve wat gas moeten terugnemen wegens lichte irritatie. Ik liep toen max 20' - 3x per week! Gevolg: 2 weken sportstop en dus een maand "vertraging". Sinds 3 weken loop ik nu 5x/week, en daarmee zit ik nu aan een weektotaal van 50km, ofwel 110km minder dan vorig jaar,... ofwel 50km meer dan 3 maanden geleden (Alles is echt wel relatief...!). Sinds 2 weken heeft mijn medisch team ook groen licht gegeven voor mijn krachttraining. Stilaan krijg ik terug het idee dat ik een beetje loper ben... het is een begin! Mentaal is het met momenten lastig (geweest). Zo lang niets mogen doen, terwijl de 'anderen' verder opbouwen en dagdagelijks hun belasting hebben... Ik die maar verder weg zak (ja, de zwaartekracht had plots meer massa om aan te trekken ;)). Maar ook dat is het leven van een topsporter... Gelukkig heb ik naast het lopen nog mijn 2 super-jongens, en mijn prachtvrouw. Door hen heb ik me eigenlijk echt geen moment verveeld.
Beste vrienden, supporters, familie,... Meestal klinkt dat als een aankondiging. Zo iets als: ' Bij deze kondig ik mijn afscheid aan'... Maar niets is minder waar! De titel is namelijk eerder letterlijk te nemen. Aandachtige kijkers hadden misschien al wel gemerkt dat er geen blogbericht verschenen is na Egmond Halve Marathon (14 januari), waar ik nochtans in alle stilte gefinisht was in 1u 16 (of zoiets). We moeten terug richting +/- 4 januari. Lichte rug/bekkenklachten rechts, vnl bij opstaan en na de training. Tijdens het lopen was het volledig pijnvrij. Deze werden niet echt slechter, maar ook niet echt beter. 5 dagen voor Egmond kreeg ik de eerste keer lichte prikkeling tijdens het lopen, maar echt pas op het einde van mijn loopjes. Op zich vond ik het nog niet nodig om aan de alarmbel te trekken, omdat het allemaal heel subtiel was. Zaterdag naar Egmond vertrokken (+- 3u auto rijden), waar ik echt geradbraakt aankwam. Plots had ik pijn tijdens het stappen, en bij het loslopen moest ik zelfs de eerste kilometer 3 keer stoppen van de (schietende) pijn. Nadien lukte het wel om te lopen. 's Avonds nog onder handen genomen door Eline Deboth, DCLA atleet, maar ook collega kine-manueel therapeute. Duidelijke verbetering van het gevoel, maar jammer genoeg nog steeds lichte pijn bij stappen. De nachtrust zou wel wonderen doen... Niet dus. Dag nadien lichte irritatie tijdens het loslopen, maar bij sneller lopen verdween de pijn. Dan moet ik maar die halve marathon knallen, dacht ik! Zo gezegd, zo gedaan. Ik nestelde mij in het 2de groepje (lees het groepje achter de Afrikanen), en trachtte daar te volgen met toppers als Koen Naert, Nick van Peborgh, Willem Van Schuerbeeck, Florent Caelen en enkele snelle Nederlanders. Het was me toch iets te snel, en liet ze dan maar enkele seconden per kilometer weglopen. Rond 6km was er een 3de groepje gevormd met mezelf, Lucas Nieuweboer, Willem Van Schuerbeeck, Jorrit Van Malsen en iets later Florent Caelen en Regis Thonon, hier voelde ik me kiplekker. Na de strand afgang (+- kilometer 8), stak de pijn echter terug op, en kreeg ik geen controle meer. Na 10 km dan maar beginnen joggen om terug aan het hotel te geraken. Er was geen busje, dus ik moest sowieso te voet teruggeraken. Op dat moment dacht ik dat ik wel revanche zou kunnen nemen in Schoorl, waar ik toch eindelijk onder die 30' wou/zou lopen... Ondertussen, 3 kine-sessies, een artsenbezoek en een SPECT-CT-scan later, weet ik dat ik een zeer sterke botreactie heb ter hoogte van het heiligbeen (sacrum). De radioloog kon geen uitsluitsel geven of er nu een stressfractuur was of niet... Gevolg: minstens 4 weken niet lopen, 1 week met krukken wandelen, geen alternatieve training mogelijk (het gewricht waar de irritatie ligt, beweegt altijd bij bewegingen waar linker en rechterbeen in een andere richting gaan). De dromen die ik had om deel uit te maken van het nationale team dat zich zou kunnen verdedigen in Berlijn op het EK deze zomer, kunnen zo goed als zeker opgeborgen worden. Ik vrees dat mijn huidige 2u16'29" niet voldoende gaat zijn, en kan dit voorjaar dan ook geen deftige voorbereiding meer doen om nog een snelle voorjaarsmarathon te lopen om zo mijn kansen te verdedigen/veilig te stellen. Hoe mijn seizoen er zal uitzien, kan ik op dit moment niet zeggen. Nu wachten we 4 weken af, om dan te kijken of er op de MRI beelden nog botoedeem (vocht in het bot) te zien is. Indien niet, kan ik starten aan de opbouw! Moest ik niet 100% overtuigd zijn dat er nog een flinke hap van mijn PR's van 10km tot de marathon af kan, zou ik op dit punt topatletiek vermoedelijk vaarwel zeggen, maar ik ben er vol van overtuigd dat ik nog veel mooie dingen kan laten zien, jullie zijn dus voorlopig nog niet van mij verlost! Tot (hopelijk) snel. 2017 is sportief afgesloten op de grootste eindejaarscorrida van België. Het is daar een beetje een thuiswedstrijd, door dat centrum van Leuven. Jammer genoeg kon ik -ook dit jaar- de overwinning niet mee naar huis nemen.
Vandaag kruiste ik de degens met een bere-sterke Dries Basemans. Na 1km liepen we al met 2 enkele meters los van de grote groep. Rond kilometer 4 (doorkomst 11'47) was 1 prik van hem voldoende om het laken naar zich toe te trekken. Meer dan binnenlopen zat er toen niet meer in. Ontgoocheld, omdat ik de Corrida toch eens graag had kunnen winnen, en vnl omdat ik er echt gewoonweg ben afgelopen (lees: niet op een heuveltje, niet in het park, niet na een bocht...gewoon op een vlak stuk!). Over het gevoel kan ik simpel zijn: ooit al eens op een fiets met platte banden gereden? Dat was echt mijn gevoel. Het kan nu eenmaal niet altijd mee zitten, denk ik dan. Op naar Egmond aan zee, een halve marathon in Nederland op 14 januari, die bekend staat als 'the battle against the elements!'. Hopelijk kan ik mezelf daar een mooi verjaardagsgeschenkje geven. DCLA clubgenoot Dries loopt daar ook terug mee, en ik sta gebrand op revanche ;) Mijn beste wensen voor het nieuwe jaar! PS: Mattiz heeft zijn eerste echte kinderloop ook tot een goed einde gebracht! Marathon2017: 2h16'29" (Eindhoven, NL) - Meer dan anderhalve minuut sneller dan vorig PB. - Na last-minute aanpassing planning owv ziekte nacht voor hoofddoel (Berlijn Marathon) - Vanaf 25km solo 2018 - Doel: Selectie voor EK Marathon Berlijn (aug '18) + PB "Nevenactiviteiten"- 10km: nieuw PB van 30'09" in 2017 --> eindelijk een sub 30' in 2018? #bucketlistmaterial! - Half Marathon: niet echt geslaagd in 2017 (beste 67'02") --> Sub 65'30" in 2018? ThanksDank aan iedereen die mij het voorbije jaar gesteund heeft, op welke manier dan ook! Ik denk vooral aan mijn familie en supporters en volgers, mijn trouwe (Scott Sports en Sports2) en nieuwe (Polar) sponsors, mijn kinesitherapeut Davy Lambrechts, mijn trainer Tim Moriau, mijn trainingsmaatjes op DCLA op woensdag en in de groep van Tim op zondag. Helpen?Ook in het nieuwe jaar blijf ik op zoek gaan naar manieren om mijn sport professioneler te kunnen gaan beoefenen. We werkten hiervoor allerlei vernieuwende sponsoring-formules uit. Ken je iemand die ook graag wil innoveren? Ik nodig hem/haar graag uit voor een inspirerende en misschien wel productieve babbel. #WinWin Afspraak komende zondag, 31 december, voor de traditionele eindejaarscorrida van DCLA te Leuven!
Prettige feesten! Eerste veldloop-overwinning bij de senioren!
Rustig van start gegaan, om vervolgens in de tweede ronde (van de 6) het tempo op te voeren, en zo in een solo-slim te lukken. Tijd voor eens iets helemaal anders! Van 42,196km zo goed mogelijk in je ritme blijven, naar 9km uit je ritme gehaald worden.
Al snel werd duidelijk dat het in Duffel DCLA boven zou worden bij de mannen: zowel Ali Hamdi als Lukas van Assche tekenden present. We waren dan ook al snel met 3 los van de rest. Niet veel later bleek Lukas vandaag echt over heel goede papieren te bezitten. Hij ging vliegen en we zagen hem niet meer terug: ijzersterke prestatie! Ook Ali moest ik laten gaan, elke keer gaatjes terug toelopen na een bocht: dat blijft niet duren. 2 (van de 5) toeren voor het einde liepen we weer samen, maar ik kreeg hem niet gelost. Ik blijk een echte bompa in de bochten... Finish op 3e plaats , achter Lukas en Ali, voor Jean-Charles Byl en Jan Adriaenssens. Volgende week volgt Vilvoorde Lange Cross. Na een rustweekje van 15km en een ontspannen week van 3x 40' rustig lopen, ging ik normaal vandaag ook 40' joggen.
Sarah, een vriendin van Stephanie, had het idee om een 7km te gaan lopen in Montenaken. Stephanie voelde zich uitgedaagd, en ging dan ook van start in deze 7km . Na haar mooie prestatie was ze echter een beetje teleurgesteld dat ze geen bloemen kreeg ;) (en Sarah wel - 3de vrouw) ... Mijn doel voor de 13km was dus duidelijk: eigenaar worden van dat mooie boeket bloemen. Super mooie wedstrijd, die ik vnl als duurloop aanvatte. De eerste 12km met 2 andere atleten gelopen, waarbij ik mij aanpaste aan hun tempo (Tempo +- 3'40/km). De laatste kilometer dan versneld, zodat ik toch die bloemen aan Stephanie kon geven. Zeer goed georganiseerde wedstrijd, mooi door de Haspengouwse natuur. Echt snelle tijden mocht je niet verwachten, omwille van het sterk glooiend landschap. Ik heb ook echt genoten van het concept van hun kinderloop: 50m verder snoepjes leggen, en de kinderen moesten maar heen en terug lopen om hun zakje te vullen met lekkers. Mattiz (en de oma, opa en papa) hebben ervan genoten. |